Postulat Franciszkanów w Kłodzku: Święcenia braci

W piątek 24 kwietnia po raz kolejny udaliśmy się do Wrocławia - tym razem na święcenia naszych trzech współbraci: Rocha, Makarego i Kazimierza. Dwaj pierwsi przyjęli święcenia diakonatu, a trzeci prezbiteratu.

Po dotarciu na miejsce mieliśmy dużo czasu na spotkania z braćmi klerykami, oraz nowicjuszami, których mogliśmy zasypać pytaniami dotyczącymi pobytu w nowicjacie. W tym dniu mieliśmy próbę przed uroczystością i czuwanie nocne w kaplicy. W sobotę na drugi dzień o godz. 11.00 rozpoczęła się uroczysta Msza św. pod przewodnictwem Ks. Abp Józefa Kupnego, na której dwóch z nas zajęło się trzymaniem insygni biskupich (mitry i pastorału). Na Mszy św. oprócz byli obecni również N.O. Prowincjał Alan Brzyski OFM, O. Rektor Wawrzyniec Wojtyra OFM i przełożeni WSD wraz z przyjezdnymi ojcami i braćmi zakonnymi z innych klasztorów prowincji św. Jadwigi. W Eucharystii uczestniczyli także Księża proboszczowie kandydatów do święceń, rodzice diakonów i neoprezbitera, jak i zaproszeni goście.

Sakrament święceń bierze swój początek z Ostatniej Wieczerzy, jaką spożył Jezus Chrystus ze Swoimi Apostołami w Wieczerniku w Wielki Czwartek. W czasie tej uczty, która jest pierwowzorem Mszy świętej, Chrystus pozostawił uczniom rodzaj testamentu, jakim były słowa: "To czyńcie na moją pamiątkę" (Łk 22, 19). Wielki Czwartek jest również dniem ustanowienia Eucharystii, której szafarzami mają być biskupi, kapłani i diakoni. Dlatego też sakramentu święceń udziela się w czasie Eucharystii, po liturgii słowa, a przed liturgią eucharystyczną.

W homilii Ks. Arcybiskup zaznaczył, że przez wieki zadaniem prezbiterów jest świętość, w tym mają być wzorem dla innych, ponieważ z miłości do Chrystusa potrafią oni trwać przy Nim, niezależnie od przeciwności i prześladowań, potrafią realizować tą miłość poprzez troskę duchową sobie powierzonych dusz i tak jak św. Piotr zapytany po trzykroć o to czy miłuje Pana, tak każdy kapłan swoją wiernością, codziennie odpowiada na to pytanie, potrzebne by mógł aktualnością odpowiedzi pogłębiać i odnawiać zażyłość z Jezusem, Najwyższym Kapłanem.Po homilii kandydaci składają wobec biskupa przyrzeczenie wierności swojemu ordynariuszowi. Zwieńczeniem tego jest włożenie złożonych rąk w ręce biskupa, co jest nawiązaniem do średniowiecznego obrzędu przekazania lenna lennikowi przez seniora. Następnie Konsekrator zaprasza wszystkich zebranych do wspólnej modlitwy litanią do Wszystkich Świętych. Po litanii biskup nakłada na każdego kandydata ręce i odmawia modlitwę konsekracyjną. Po modlitwie konsekracyjnej proboszcz nowo wyświęconemu diakonowi nakłada stułę przełożoną przez lewe ramię (jedno brzemię Chrystusa) i dalmatykę. Ubranemu w szaty diakonowi biskup powierza Ewangeliarz, a po tym przekazuje mu znak pokoju. Nowo wyświęconym braciom gratulujemy i życzymy wszelkich łask Bożych potrzebnych w posłudze, pamiętając również o modlitwie.